Χρησιμοποιώντας χώμα από τη Γη, χτίζοντας με πηλό, γυρίζουμε στη νηπιακή ηλικία της Αρχιτεκτονικής, στον πιο παλιό, σοφό και αθώο τρόπο κατασκευής.
Τις ξεχωριστές ιδιότητες του αργιλοχώματος γνώριζαν καλά οι Έλληνες χτίστες : χώμα και άχυρο στους τοίχους για μόνωση, χώμα και φύκια στο κυκλαδίτικο δώμα, χώμα με αυγά, με γιδόμαλλο, με κόπρανα αγελάδας…
Σήμερα, με τις χιλιάδες κρυμμένες τοξίνες στα σπίτια μας, αναζητούμε ξανά την παλιά γνώση και προτείνουμε βαφές και επιχρίσματα Πηλού για να βελτιώσουμε τους εσωτερικούς μας χώρους. Απλώνοντας τα, μια αίσθηση γήινης ζεστασιάς τυλίγει τους τοίχους, τελείως διαφορετική από την σκληρή όψη του τσιμέντου αλλά και από τη νεφώδη, ποιητική ματιέρα των ασβεστούχων. Οι επιφάνειες συντονίζονται στις συχνότητες μιας άλλης αισθητικής που ηρεμεί το μάτι και γλυκαίνει την ψυχή. Η ισορροπία του μικροκλίματος, η εξασφάλιση της υγείας πέρα από την υγιεινή, γίνονται έννοιες με ουσία για τον σύγχρονο άνθρωπο και επηρεάζουν σταδιακά τις πρακτικές δόμησης.
